Badanie czystości metyloformamidu jest procesem wieloetapowym, kluczowym dla zapewnienia jego przydatności w zastosowaniach od syntezy chemicznej po produkcję elektroniki. Jedną z podstawowych metod jest chromatografia gazowa (GC). W tej technice próbkę metyloformamidu paruje się i wprowadza do kolumny GC. Różne składniki w próbce, w tym metyloformamid i ewentualne zanieczyszczenia, przemieszczają się przez kolumnę w różnym tempie, w zależności od ich właściwości chemicznych. Mierząc czasy retencji pików na chromatogramie, analitycy mogą zidentyfikować i określić czystość metyloformamidu. Inną skuteczną metodą jest wysokosprawna chromatografia cieczowa (HPLC). HPLC rozdziela składniki próbki metyloformamidu na podstawie ich oddziaływania z fazą stacjonarną i fazą ruchomą. Detektor w systemie HPLC mierzy ilość każdego ze składników, umożliwiając dokładne określenie czystości metyloformamidu. Ponadto pomiar temperatury topnienia i wrzenia może być stosowany jako prosty, lecz skuteczny sposób oceny czystości. Czysty metyloformamid ma określony zakres temperatury topnienia i wrzenia, a każde odchylenie od tych wartości może wskazywać na obecność zanieczyszczeń. Metody spektroskopowe, takie jak rezonans magnetyczny jądrowy (NMR), mogą również dostarczyć szczegółowych informacji o strukturze molekularnej metyloformamidu i obecności jakichkolwiek obcych cząsteczek, co dodatkowo wspomaga dokładne określenie jego czystości.