Ryboflawina, znana również jako witamina B2, posiada charakterystyczne właściwości chemiczne, które czynią ją niezbędną w różnych procesach biologicznych i przemysłowych. Chemicznie ryboflawina ma wzór molekularny C17H20N4O6. Jest to związek o barwie żółto-pomarańczowej, rozpuszczalny w wodzie, co jest istotne dla jej biodostępności w organizmie ludzkim oraz dla jej zastosowań w przemyśle spożywczym i napojowym, gdzie może być stosowana jako naturalny środek barwiący. Ryboflawina jest stabilna w warunkach normalnych, jednak może być wrażliwa na światło, szczególnie ultrafioletowe (UV), które może prowadzić do jej degradacji. Właściwość tę należy uwzględnić podczas przechowywania produktów zawierających ryboflawinę, takich jak witaminy czy żywność wzbogacana. W roztworze wodnym ryboflawina może występować w różnych stanach jonizacji w zależności od pH. Ma charakterystyczny widmo absorpcyjne, z maksimum absorpcji w zakresie ultrafioletu i światła widzialnego, co wykorzystuje się w technikach analitycznych do jej oznaczania. Ryboflawina może uczestniczyć w reakcjach redoks, pełniąc funkcję koenzymu w wielu procesach enzymatycznych w organizmach żywych. Właściwość ta jest podstawowa dla jej roli w metabolizmie energii, gdzie wspomaga przenoszenie elektronów. Jej struktura chemiczna, zawierająca fragment flawinowy, umożliwia tworzenie kompleksów z białkami, co dodatkowo zwiększa jej funkcjonalność w systemach biologicznych. W zastosowaniach przemysłowych te właściwości chemiczne są dokładnie brane pod uwagę przy formułowaniu produktów wykorzystujących ryboflawinę, na przykład podczas produkcji suplementów odżywczych lub w określonych reakcjach chemicznych, w których można wykorzystać jej zdolność do aktywności redoks.